พระเจ้าจอร์จที่ 4 แห่งสหราชอาณาจักร (อังกฤษ: George IV of the United Kingdom หรือ George Augustus Frederick) (12 สิงหาคม ค.ศ. 1762 – 26 มิถุนายน ค.ศ. 1830) เป็นพระมหากษัตริย์ราชวงศ์ฮันโนเฟอร์ของสหราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์ และพระมหากษัตริย์แห่งฮาโนเวอร์ แห่งราชอาณาจักรฮันโนเฟอร์ ระหว่างวันที่ 29 มกราคม ค.ศ. 1820 จนสวรรคตเมื่อวันที่ 26 มิถุนายน ค.ศ. 1830พระเจ้าจอร์จที่ 4 เสด็จพระราชสมภพเมื่อวันที่ 12 สิงหาคม ค.ศ. 1762 ที่พระราชวังวินด์เซอร์ บาร์คเชอร์ สหราชอาณาจักร เป็นพระราชโอรสในพระเจ้าจอร์จที่ 3 แห่งสหราชอาณาจักร และ สมเด็จพระราชินีชาร์ล็อทเทอแห่งสหราชอาณาจักร ทรงเสกสมรสกับคาโรลีเนอแห่งเบราน์ชไวค์-ว็อลเฟินบึทเทิล ก่อนขึ้นครองราชย์สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 4 ทรงเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์เมื่อพระราชบิดา มีพระอาการหนักจากโรคที่ขณะนั้นไม่ทราบสาเหตุที่พระอาการคล้ายกับผู้เป็นโรคจิต แต่ในปัจจุบันเชื่อกันว่าทรงเป็นโรคพอร์ฟิเรีย (porphyria) [1]สมัยรีเจ็นซี (English Regency) หรือช่วงระยะเวลา 9 ปีที่เจ้าชายผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์สิ้นสุดลงเมื่อพระเจ้าจอร์จที่ 3 เสด็จสวรรคตเมื่อปี ค.ศ. 1820 และเป็นปีที่ได้รับชัยชนะในสงครามนโปเลียน (Napoleonic Wars) ในยุโรปพระเจ้าจอร์จที่ 4 เป็นพระมหากษัตริย์ที่มีพระนิสัยดื้อรั้นและมักจะทรงเข้ายุ่งเกี่ยวทางการเมืองโดยเฉพาะในเพิ่มเสรีภาพให้แก่โรมันคาทอลิก แต่ไม่เท่าพระราชบิดา เกือบตลอดสมัยที่ทรงเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์และสมัยที่ครองราชย์ผู้ที่ควบคุมรัฐบาลในฐานะนายกรัฐมนตรีแห่งสหราชอาณาจักรคือโรเบิร์ต เจ็นคินสัน เอิร์ลแห่งลิเวอร์พูลที่ 2พระเจ้าจอร์จที่ 4 เป็นที่รู้จักในประวัติศาสตร์ในการที่ทรงเป็นแบบอย่างของการใช้ชีวิตอย่างฟุ่มเฟือยตลอดพระชนม์ชีพ ในปี ค.ศ. 1797 ทรงมีน้ำหนักถึง 17 สโตน (111 กิโลกรัม หรือ 245 ปอนด์) [2] ในปี ค.ศ. 1824 เครื่องรัดพระองค์ (corset) ต้องทำสำหรังรอบเอว 50 นิ้ว (127 เซนติเมตร) [3] พระเจ้าจอร์จที่ 4 ไม่ทรงมีความสัมพันธ์ที่ดีนักกับพระราชบิดาและพระมเหสีผู้ที่ทรงห้ามมิให้เข้าพิธีราชาภิเษกของพระองค์ ทรงเป็นผู้อุปถัมภ์ลักษณะการใช้ชีวิตอันหรูหราฟุ้งเฟ้อ ในระหว่างรัชสมัยของพระองค์ทรงจ้างให้สถาปนิกจอห์น แนช ให้สร้างวังหลวง (Royal Pavilion) ที่หรูหราแบบจินตนาการที่ไบรทตันเมืองริมทะเลทางใต้ของอังกฤษ และบูรณะพระราชวังบัคคิงแฮม และเซอร์เจฟฟรี ไวแอ็ทวิลล์ให้บูรณะปฏิสังขรณ์พระราชวังวินด์เซอร์ และทรงมีอิทธิพลในการก่อตั้งพิพิธภัณฑ์วิจิตรศิลป์แห่งชาติแห่งลอนดอน และ ราชวิทยาลัยแห่งลอนดอน (King's College London)